Οι ψυχικά ασθενείς έμεναν κλεισμένοι, επί δεκαετίες, σε μεγάλα ψυχιατρεία, όπως η Λέρος και το Δαφνί, κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, και το σύστημα ασυλοποίησης τούς απομόνωνε και τούς στερούσε από οποιαδήποτε δυνατότητα ένταξης στο κοινωνικό σύνολο. Τόσο, που θεωρείται ότι η ιδρυματοποίηση ήταν μεγαλύτερο εμπόδιο για την οποιαδήποτε αποκατάσταση τους , ακόμη και από την ίδια την ασθένεια.
Το σύστημα άλλαξε, πρώτα διεθνώς και ύστερα στην Ελλάδα. Με την βοήθεια επιστημόνων, όπως ο Παναγιώτης Σακελλαρόπουλος, δημιουργός και πρόεδρος της Εταιρείας Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας, έγινε ένα βήμα από τον φόβο προς την ελπίδα, από την απομόνωση στην κοινωνικοποίηση.
Τον Οκτώβριο του 1998, το Ίδρυμα, με δωρεά ύψους 112.000€, εξασφάλισε μία στέγη στην Αλεξανδρούπολη, ένα κανονικό σπίτι, για τη στέγαση ατόμων που συμμετείχαν στο πρόγραμμα αποασυλοπόιησης, όπως αυτά που λειτουργούσαν ήδη στη Φωκίδα.
Επίσης, το 2008,το Ίδρυμα Λίλιαν Βουδούρη προσέφερε 32.000€ στην Εταιρεία για την αγορά λεωφορείου, για την κάλυψη των αναγκών των φιλοξενουμένων στη Στέγη.
Ο Π. Σακελλαρόπουλος, όταν παρελάμβανε την επιταγή δωρεάς, αναφέρθηκε στο γεγονός ότι η Λίλιαν Βουδούρη ήδη το 1970 επιδότησε για πρώτη φορά, μία προσπάθεια περίθαλψης κατ΄ οίκον σχιζοφρενών, κατά τη διάρκεια της κρίσης.
